စိတ္၏အႏွစ္သာရ၊ စိတ္၏ထြက္ေပါက္ (သို႔) စိတ္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းတန္ဖိုး

“စိတ္”ဆိုတဲ့အရာဟာ လူတို႔ရဲ႕အလြန္အေရးပါအခ်က္အခ်ာၾကလွတဲ့အရာတစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။ လူတို႔ဟာစိတ္ေဆာင္ရာသို႔သာ လိုက္လံအေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ေဆာင္ေနၾကရတာျဖစ္လို႔ေလ။ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုကိုျပဳတိုင္းျပဳတိုင္း စိတ္၏ျဖစ္တည္မႈၿပီးမွ ကိုယ္အမူအရာနဲ႔ စိတ္၏ေစခိုင္းရာအတိုင္းျပဳမူၿပီး အဓိပၸာယ္ပါ၀င္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ေျပာဆိုမႈေတြကိုျဖစ္ေပၚေစလာတယ္ေလ။ စိတ္ဟာ အမူအရာအသီးသီး တုိင္းရဲ႕ အရွင္သခင္ျဖစ္လို႔လည္းယူဆႏိုင္ၾကပါတယ္။။

လူတိုင္းအတြက္ အေရးႀကီးဆံုးအရာ၀တၳဳကိုေျပာပါဆိုလွ်င္ စိတ္သည္ပင္လွ်င္ပဓာနက်ပါတယ္။ စိတ္သာမရွိေတာ့ရင္ေတာ့ လူေတြဟာဘယ္အမူအရာေတြကိုမွ မျပဳမူ၊ မေျပာဆိုႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။

ေလာကမွာစိတ္ခ်မ္းေျမ့တဲ့သူ၊ စိတ္ဆင္းရဲတဲ့သူဆိုၿပီးအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားေနၾကပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေနတဲ့သူေတြမွာေတာ့ အစစအရာရာ တက္တက္ၾကြၾကြရႊင္ရႊင္လန္းလန္းနဲ႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပမယ့္ စိတ္ဆင္းရဲေနရတဲ့သူေတြကေတာ့ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါဆိုသလို လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းဟာလည္း မလြဲမေရွာင္ႏိုင္္သာလို႔သာလုပ္ေနရတယ္၊ အခုခ်က္ခ်င္းသာျဖစ္တည္သမွ်အကုန္ရပ္ပစ္လို႔ရမယ္ဆိုရင္ မိမိရပ္ေနတဲ့ေနရာမွာတင္ နိဂုံးခ်ဳပ္၍ေသဆံုးသြားခ်င္ေတာ့သည္။ ဘယ္အရာႏွင့္မွထပ္မဆံုဆည္းခ်င္ေတာ့တာအမွန္ပင္။

ဘာျဖစ္လို႔ဒီစိတ္၏အဓိပၸာယ္ကို ဖြဲ႔ဆိုမိလည္းဆိုရင္ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ပင္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈကို တာရွည္စြာအဏုစိတ္ခံစားဖူးလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အဏုစိတ္လည္းဆိုရင္ တစ္ရက္တာ ရုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚေသာအနည္းငယ္မွ်သာျဖစ္တဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈတစ္ခုကို ဖ်က္ခနဲခံစား မိလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီ စကၠန္႔ပိုင္းေလးဟာ အလြန္တန္ဖိုးရွိလာတဲ့ စိတ္မိတ္ေဆြေလးျဖစ္သြားတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းဆိုတာႀကီး ကိုခံစားမႈမွာလည္း အႏု၊ အလတ္၊ ဂိတ္ဆံုးဆိုၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဘယ္အဆင့္ အေျခအေနမွာေရာက္ေနၿပီ လည္းဆိုတာကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေတြ႔ျမင္ ခဲ့တယ္ေလ။ အဲလိုအခါမ်ိဳးမွာလည္း စိတ္ေဖ်ေဖ်ာက္ရာ သမာဓိ၊ ၀ိပႆနာတို႔ကိုရံဖန္ရံခါပဲလုပ္မိႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေန႔စဥ္အတြက္ ယခုအထိ တာ၀န္ေက်ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသး ပါဘူး။ တကယ္တမ္းေသေလာက္ေအာင္စိတ္ညစ္လာၿပီဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကယ္တင္ႏိုင္တာ ဤအရာေတြပဲေလ။ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ အေရးမပါဘူးလို႔ လည္းမဆိုလိုဘူးေနာ္။ တကယ္ကိုယ္ခင္တြယ္တဲ့သူ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြရွိရင္လည္း စိတ္အနားခိုရာရလွပါတယ္။ တာရွည္အတြက္မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္အတြက္ သူတို႔ေတြနဲ႔ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံျခင္းဟာလည္း စိတ္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းဆိုတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့စကၠန္႔ေလးေတြကိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါတယ္။

စိတ္ရဲ႕အႏွစ္သာရဆိုတာဟာလည္း စိတ္ရဲ႕ခ်မ္းေျမ့ျခင္းလို႔ဆိုႏိုင္တဲ့အျပင္ မိမိရဲ႕တစ္ေန႔တာ တိုင္းအတြက္တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြကို ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းျဖစ္တယ္။ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတာ ကလဲကိုယ့္စီပြားေရးတစ္ခုတည္း သည္းႀကီးမည္းၾကီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနတာကိုမဆိုလိုပါဘူး။ စကၠန္႔တိုင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့စိတ္ေတြကို အခ်ိန္ျပည့္မဟုတ္ေတာင္ စကၠန္႔ပိုင္း၊ မိနစ္ပိုင္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခ်င္းစိတ္ရဲ႕ ပ်က္မႈခဏတာကိုျမင္လိုက္ရံုနဲ႔ပဲ ဘာနဲ႔မွတန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္အႏွစ္သာရကိုပိုင္ဆင္ လိုက္တယ္ဟုမွတ္လိုက္ပါ။ ဘာလို႔စိတ္အႏွစ္သာရလို႔ေခၚတာလဲဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း စကၠန္႔တိုင္း စကၠန္႔တိုင္း ရႈပ္ေထြးမႈေတြရွိေနတတ္တာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုသာ စိတ္အႏွစ္သာရဆိုတဲ့ ျဖစ္စိတ္ေလးတစ္ခုကုန္ခန္းေပ်ာက္ဆံုး သြားတာျမင္တာမ်ားေနရင္ ကိုယ္ခံစားေနရတဲ့စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈ၊ စိတ္မခ်မ္းသာျခင္းတို႔ဟာလည္း ကိုယ္႔အတြက္ဘာမွေရးႀကီးခြင္က်ယ္ မဟုတ္တဲ့ ၿမဴမႈန္ေလးတစ္မႈန္ ေလာက္ေတာင္တန္ဖိုးမရွိတဲ့ အရာျဖစ္သြားရပါတယ္။

စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈအနည္းငယ္သာ ခံစားဖူးေသာသူမွာေတာ့ ဒီစိတ္အေၾကာင္းကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ေျပာေနသည္ဟုထင္ေနေပလိမ့္မည္။ စာေရးသူကဲ့သို႔ စိတ္ႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမ်ားစုေသာ္ လည္းေကာင္း စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈကို ခံစားဖူးသူေတြမွာေတာ့ အထိုက္အသင့္ေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္မည္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ (သို႔) သာလြန္စြာစိတ္ညစ္ဖူးသူ၊ စိတ္ညစ္ေနၾကသူမ်ားမွာ စာေရးသူအၾကံေပး အားေပးမႈေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈအရသာကို ခံစားသိရွိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အလြန္ပင္ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္မိပါသည္။

အေတြးအေခၚယူဆခ်က္မ်ားမတူေသာ္ျငားလည္း အခ်ိန္ေပး၍ဖတ္ရႈေပးသည့္အတြက္ အထူးေက်းဇူး တင္မိပါသည္။