ေႏွာင္ႀကိဳးမ်က္ရည္ သြန္းကာမိုးလို႔
အလြမ္းေစတမံ လက္ေဆာင္ပါးခံခဲ့
ျဖဴစင္ေမတၱာ အၾကာင္းမထင္ထိပါးေျမခ
ရက္စက္အသည္း ရင္ဝယ္ပိုက္၍
ႏႈတ္ဝယ္စကား လြယ္စြာထြက္၏။
ဪ~~
အိုဘယ့္ဝဋ္ေၾကြး ရွိေလသမွ် ေရွာင္လဲြမလြတ္တမ္း
မင္းေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အပါးေတာ္ဝယ္ ျဖဴစင္ႏွလံုးစေတးခံ၍
ေမတၱာေရတံခြန္ သြန္းေလာင္းအပ္ႏွင္း မညည္းမညဴ
သည္းခံေစာင့္စည္း ေမ့အပ္ဘဝ ေမတၱာေစကြၽန္ေမာင္းမေတာ္ဝယ္
သြင္သြင္စီးက် မိုးျဖဴပမာ အညတညဘဝျဖစ္အင္ထင္ရွားသိျမင္
အိုဘယ့္ရန္ၿငိဳးထားလိုေသာ္ျငား မူလျဖဴစင္ အရင္းခံေမတၱာ အံမတုလို၍ အရံႈးသာေပးအပ္သည္
သံသရာတေကြ႕ ဝဋ္ေၾကြးရွိသ၍ဆပ္ရေလအံ့ဟု မွတ္ယူအမ်က္ေလ်ာ့
ထိုျဖဴစင္တန္ခိုး စြမ္းအင္ဟူသမွ် ယခုေမွးမိန္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ္ျငား
တစ္ေန႔တန္ျပန္ အက်ိဳးတူညီရအံ့လတၱံ႔ဟု ေျပာင္းလဲျဖစ္အင္ ကုသိုလ္အျဖစ္
လ်စ္လ်ဴေစာ္ကား အသိအမွတ္မျပဳ ထိုထိုေမတၱာ ရည္ၾကည္သည္ကား
မယံုၾကည္အေလးမထားသူတို႔၌ တန္ဖိုးအဘယ္မထင္ သုညတဆိုက္ေသာ္ျငား
အႏႈိင္းမဲ့တန္ဖိုး အဘယ္ေက်ာက္မ်တ္ရတနာေပးဝယ္မရ ထာဝရတည္ျမဲ၏
ျဖဴစင္မႈအားအရင္းခံ၍ ထိုမင္းထံဝယ္ တန္ျပန္အဖိုးမရယူလို ရွိေစအပ္သည္
ေမတၱာေစကြၽန္၏ လက္ေဆာင္ေပပါတကား။
Wednesday, August 20, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment